با بازگشت به سال ها قبل ، روزگاری را به یاد می آوریم که قیمت هر دلار زیر هزار تومان بوده و بدین واسطه اختلاف وجه رایج کشورمان از نظر ارزشی با همتایان خارجی خود زیاد نبود . اگر فرض کنیم در این ایام هر دلار برابر با 1000 تومان بوده است ، با این که واحد این ارز خارجی عملاً هزار برابر واحد پول ایران ارزش داشته است ، اما به همان نسبت نیز درآمدها زیاد بوده و ورودی های مالی افراد با توجه به تبدیل ارزش یا چنج کردن آن توجیه پذیر می نمودند . به عنوان مثال حقوق 1.5 میلیون تومانی پس از تبدیل به دلار با معیارهای گذشته برابر با 1500 دلار می شد که به نسبت مبلغ قابل توجهی بود ، در حالی که همین مبلغ با فرض دلاری 15 هزار تومان ، امروزه تنها 150 دلار ارزش دارد ؛ مثالی که به سادگی معنای افت ارزش پول را بیان کرده و در میان عامه مردم ، گریبان افرادی را مستقیماً می گیرد که پیش از این سفرهای اجتناب ناپذیر فراوانی به خارج از کشور داشته اند .
فردی را در نظر بگیرید که دبی مقصد تجاری وی بوده و سالانه سفرهایی را به آنجا انجام می داده است . با این فرض ، فرد مذکور همانند گذشته قادر نیست که به هتلی مجلل و درجه یک برود ، چرا که با توجه به توضیحات فوق قدرت خرید و بهره مندی از امکانات نزد وی کم شده است ، به همین دلیل است که گفته می شود یافتن هتل ارزان در دبی از اهمیت زیادی برخوردار بوده و سبب می شود تا مسافری که با هر نیتی به این شهر سفر می کند ، در هر نوبت میلیون ها تومان پول صرفه جویی کرده و یا به امر دیگری اختصاص دهد .
